మంచి కాన్సెప్ట్ వృథా చేసుకున్నారు

సినిమాల్లో టైం ట్రావెల్ కాన్సెప్ట్ అనేది ఎప్పుడైనా ఆడియన్స్ కి థ్రిల్ ఇచ్చే లైనే. కాకపోతే చాలా రిస్కు ఉంటుంది. హాలీవుడ్ మూవీ బ్యాక్ టు ది ఫ్యూచర్ ని స్ఫూర్తిగా తీసుకుని 1991లో సింగీతం శ్రీనివాసరావు గారు బాలకృష్ణతో ఆదిత్య 369 తీయడం ప్రేక్షకులను సంభ్రమాశ్చర్యాలకు గురి చేసింది. సూర్య డ్యూయల్ రోల్ లో విక్రమ్ కుమార్ చేసిన 24 పెద్ద హిట్టు. కళ్యాణ్ రామ్ బింబిసార ఇదే కాన్సెప్ట్ తో బ్లాక్ బస్టర్ కొట్టింది. ఆ మధ్య ప్లే బ్యాక్ అనే చిత్రాన్ని సుకుమార్ శిష్యుడు తీశాడు కానీ ఆశించిన ఫలితం రాలేదు. తాజాగా 7:11 పిఎం అనే వెరైటీ టైటిల్ రూపొందిన మూవీకి మైత్రి అండదండలు అందించారు.

1999 హంసలదీవి అనే ఊరిలో రవి(సాహస్ పగడాల) అనే యువకుడు ఊరు బాగుండాలని కోరుకునే రకం. స్థానిక ఎమ్మెల్యే కృష్ణ(భరత్ రెడ్డి) చెల్లెలు విమలని ప్రేమిస్తాడు. మ్యూచువల్ ఫండ్స్ పేరుతో అమాయక ప్రజలను మోసం చేస్తున్న ముఠాని ఆటకట్టించే క్రమంలో ఓ బస్సు ఎక్కుతాడు రవి. తీరా దిగే సమయానికి తాను 2024 అది కూడా ఆస్ట్రేలియాలో ఉన్నట్టు తెలుసుకుని షాక్ తింటాడు. అసలు బస్సు టైం మెషీన్ గా మారడం ఎలా జరిగింది, చివరికి రవి ఏం సాధించాడనేది స్టోరీ. పాయింట్ పరంగా వినగానే బాగుందనిపించే 7:11  పిఎంని దర్శకుడు చైతు మాదాల అంతే ప్రభావంతంగా తెరకెక్కించలేదు

ఫస్ట్ హాఫ్ లో అవసరం లేని బోరింగ్ సన్నివేశాలు చాలా వస్తాయి. స్క్రీన్ ప్లేలో పట్టు లేదు. దీంతో ఆసక్తికరమైన మలుపులకు అవకాశం ఉన్నా అనుభవలేమి వల్ల చైతు నీరసంగా మార్చేశాడు. ద్వితీయార్థంలో కొంత ఆసక్తికరంగా నడిపినా మిగిలిన బలహీనతలు కవర్ కాలేకపోయాయి. పైగా బడ్జెట్ పరిమితులు అడ్డంకిగా నిలిచాయి. వీటికి చోటు విజువల్ ఎఫెక్ట్స్, కొత్త నటీనటుల పెర్ఫార్మన్స్, ఏ మాత్రం ఆసక్తి కలిగించని నెరేషన్ 7.11ని బిలో యావరేజ్ గా మార్చేశాయి. ఆలోచన బాగుంటే సరిపోదు. ఆచరణ గొప్పగా ఉన్నప్పుడే ఇలాంటి ప్రయోగాలు భేష్ అనిపించుకుంటాయి. ఓ మంచి ఛాన్స్ 7:11 వృథా చేసుకుంది