శంకర్ లోకేష్ – తొందరపాటు పోలిక ఇది

పక్క బాషల దర్శకులు మన మార్కెట్ లో ఆధిపత్యం చూపించడం, తమకంటూ ఫాలోయింగ్ ఏర్పరుచుకోవడం కొత్తేమి కాదు. బాలచందర్, మణిరత్నం హయాం నుంచి వస్తున్నదే. తాజాగా ఏపీ తెలంగాణలో లియోకు జరుగుతున్న అడ్వాన్స్ బుకింగ్స్ చూస్తున్న అభిమానులు శంకర్ తర్వాత మళ్ళీ ఆ స్థాయి మేనియా చూపిస్తున్న డైరెక్టర్ లోకేష్ కనగరాజేనని ప్రశంసలతో ముంచెత్తుతున్నారు. విజయ్ కు ఎప్పుడూ మొదటి రోజే అన్ని చోట్ల హౌస్ ఫుల్స్ అయ్యేంత రేంజ్ మన దగ్గర లేదు. కానీ లియో దానికి మినహాయింపుగా నిలిచి ఏకంగా బాలయ్య, రవితేజలకే గట్టి పోటీ విసిరే స్థాయికి చేరుకుంది.

బాగానే ఉంది కానీ లోకేష్ ని మరీ శంకర్ తో పోల్చడమంటేనే అతిశయోక్తి అనిపించకమానదు. ఎందుకంటే శంకర్ ఎప్పుడు స్టైల్ కంటే సబ్ స్టాన్స్ మీదే ఆధారపడ్డారు. జెంటిల్ మెన్ లో అప్పడాలు అమ్మే వాడిని దొంగగా చూపించి దాని వెనుక విద్య వ్యవస్థలోని లోపాలను ఎండగట్టారు. భారతీయుడులో డెబ్భై ఏళ్ళ ముసలివాడిని హీరోగా చేసి లంచం తీసుకున్న కొడుకును హత్య చేసినా ఒప్పుకునేలా చేశారు. ఒకే ఒక్కడులో సిఎం పదవికి ఉండాల్సిన లక్షణాలను చూపించారు. ఇవన్నీ సామజిక బాధ్యతతో తీసిన కమర్షియల్ సినిమాలు. పాటలు, ఫైట్లు అన్నీ ఉంటూనే అంతర్లీనంగా మెసేజ్ ఇచ్చాయి.

లోకేష్ కనగరాజ్ రూటు వేరు. తనవన్నీ యాక్షన్ గ్రాండియర్లు. హీరోయిజంని ఎలా చూపిస్తే మాస్ ఆడియన్స్ కి గూస్ బంప్స్ వస్తాయో సరిగ్గా అలాంటి కథలు రాసుకుంటాడు తప్పించి ఏదో సందేశం ఇవ్వాలన్న తపన ఉండదు. అది అతని స్టైల్. ఒక ఇంటర్వ్యూలో ఒప్పుకున్నాడు కూడా. ఇంత అనుభవానికే ఏకంగా శంకర్ తో పోల్చడమో లేదా దాటేశాడని చెప్పడమో కరెక్ట్ కాదు. వసూళ్లు ఒక డైరెక్టర్ ప్రతిభకు కొలమానం కాదు. అలా అయితే కెజిఎఫ్ తో పన్నెండు వందల కోట్ల సినిమాని ఇచ్చిన ప్రశాంత్ నీల్ ని రాజమౌళిని మించి అని తీర్పు ఇవ్వలేం కదా. శంకర్ లోకేష్ విషయంలోనూ అంతే.