ఒక సినిమాకు బజ్ రావడంతో సంగీతం పోషించే కీలక పాత్రను హీరోలు దర్శకులు సరిగా గుర్తించడం లేదు. ఒక్క పాట ఓపెనింగ్స్ ని తెస్తుందంటే వినడానికి వింతగా అనిపించినా ఇది ముమ్మాటికీ వాస్తవం. వర్తమాన పరిస్థితులను సరిగా విశ్లేషించుకుంటే ఇది సులభంగా అర్థమవుతుంది. బేబికి అంచనాల నిర్మాణంలో ఓ రెండు ప్రేమ మేఘాలిలా పాట మొదటి మెట్టుగా ఎంతగా ఉపయోగపడిందో ప్రత్యేకంగా చెప్పనక్కర్లేదు. తర్వాత వచ్చిన సాంగ్స్ మెల్లగా బిజినెస్ ని అమాంతం పెంచేశాయి. జైలర్ లో కావాలయ్యా కావాలయ్యా అంటూ తమన్నా చేసిన నృత్య భంగిమలు ఎంత వైరలయ్యాయో చెప్పనక్కర్లేదు.
ఇప్పుడే కాదు గతంలోనూ ఎన్నో ఉదాహరణలు ఉన్నాయి. గీత గోవిందంలో ఇంకేం ఇంకేం కావాలే, డీజే టిల్లులో టైటిల్ సాంగ్, హుషారులో ఉండిపోరాదే, ఎస్ఆర్ కళ్యాణమండపంలో చుక్కల చున్నీ, ధమాకాలో జింతక జింతక, వాల్తేరు వీరయ్యలో వేర్ ఈజ్ ది పార్టీ ఇలా అన్ని ఆల్బమ్స్ లో ఒక్కో పాట ఇచ్చిన కాంట్రిబ్యూషన్ అంతా ఇంతా కాదు. ఇప్పుడు భోళా శంకర్ సంగతి చూస్తే ఏ ఒక్క లిరికల్ వీడియో ఛార్ట్ బస్టర్ కాలేదు. మహతి స్వరసాగర్ ఇచ్చిన ట్యూన్స్ జనానికి పెద్దగా ఎక్కలేదని అర్థమైపోయింది. విజయ్ దేవరకొండ ఖుషికి హేశం అబ్దుల్ వహాబ్ పాటలు ఇప్పటికే మ్యూజిక్ లవర్స్ కి బాగా ఎక్కేశాయి.
ఇది జరగాలంటే కొత్త టాలెంట్ ని ప్రోత్సహించాలి. కావాల్సిన అవుట్ ఫుట్ కోసం మొహమాటం లేకుండా పిండుకోవడం అలవాటు చేసుకోవాలి. ఇచ్చిందే బంగారంలా ఫీలయ్యే నేరుగా రికార్డింగ్ కు వెళ్ళిపోతే ఏ ప్రయోజనం ఉండదు. ఒకప్పుడంటే ఏడాదికి పధి సినిమాలు చేసిన ఇళయరాజా, మణిశర్మ, రెహమాన్ లాంటి వాళ్ళు సినిమా ఫలితంతో సంబంధం లేకుండా అందరికీ బెస్ట్ సాంగ్స్ ఇచ్చేవాళ్ళు. ఇప్పుడా పరిస్థితి లేదు. క్రియేటివిటీకి పదును పెరగాలంటే ఈ విభాగం మీద సీరియస్ గా దృష్టి పెట్టాలి. అయిదు నిమిషాల పాటే ఒక్కోసారి వంద కోట్ల మాయ చేస్తుంది.